Blog IV – Maleisisch Borneo
30 November 2014 | Maleisië, Kota Kinabalu
Op 6 november om 6 uur ’s ochtends verlieten wij officieel Indonesië, en vlogen wij naar Kuching. Kuching, dat letterlijk ‘kat’ betekent in het Maleisisch, is een stad met vele kattenbeelden. Langs de waterkant, langs de wegen en zelf op rotondes. En bij elk beeld en op elke dag waren er meestal Chinezen te vinden die daar langdradige fotoshoots hielden. We waren de eerst volgende dag dan ook van plan om de stad te gaan verkennen, op tijd, om ook alvast plannen te kunnen maken voor de andere dagen. Echter hebben we in de ochtend de wekker twee keer verzet aangezien we zo moe waren. We waren gesloopt. In de middag kwamen we pas op gang en besloten om naar de Crocodile Farm & Zoo te gaan, wat gemakkelijk met de bus te bereiken zou zijn. Het ging echter niet vrij vlot. De bussen zijn daar zo oud, dat er een slang kapot sprong toen wij net op de snelweg reden. Gelukkig kon de chauffeur de bus nog aan de kant zetten, op een veilige plek. Gevarendriehoek drie meter achter de bus en we konden wachten op de volgende bus… Uiteindelijk zouden wij een uur voor sluitingstijd bij het park aankomen, dus toen wij er eindelijk bijna waren besloten wij om weer terug te gaan. Een eerste enerverende dag in Borneo! De volgende dag ging de ochtend weer hetzelfde als de eerste, de wekker ging maar die hebben wij weer de rug toegekeerd. Nu dan maar een echte rustdag inlassen. In Kuching hadden wij een enorme lijst met wat we allemaal wilden zien, maar uiteindelijk hebben we er twee gedaan: de Fairy Cave en de Bako National Park. Bij de Fairy Cave hebben wij een Canadese man ontmoet, waar we samen nog mee hebben gelift. Goedkoop en snel! Het Bako National Park was zeer mooi, en hier hebben wij voor het eerst de Proboscis Monkeys gezien. Deze Proboscis Monkeys worden door de Maleisischers ook wel ‘Monyet Belanda’ (Duth Monkeys) of Orang Belanda (Dutchman). Volgens de Indonesiërs hadden de Nederlandse koloniers namelijk dezelfde grote buiken en neuzen. Dus zo zien de Aziatische mensen de Nederlanders… Goed om te weten (-: Tevens hebben wij heerlijk gewandeld door de prachtige natuur.
Na ons avontuur in Sarawak (de provincie waar Kuching zich in bevind) zijn wij naar Sabah gevlogen, naar de stad Kota Kinabalu. Hier zijn wij naar het Kinabalu Park gegaan, wat een mooi park behoort te zijn rondom de Mount Kinabalu. Als eerst word je opgelicht omdat je een ‘non-Malaysian’ bent en je ruim drie keer zo veel mag betalen als de locals, en het was duidelijk dat het geld voor winst bedoeld was. Het park was niet onderhouden, de paden waren slecht, de aangeef routes waren niet duidelijk. En in het park was er een Botanical Garden te vinden, waar je nog eens RM 5 extra mocht betalen per persoon. Ook deze tuin was een flop, het zag er niet uit. De bossen en duinen in Nederland zijn mooier… We hebben ons vermaakt, maar we waren al verwend door de natuur in het Bako National Park.
Vanaf Kota Kinabalu hebben wij een vlucht gepakt naar Tawau en hebben daar vervoer geregeld naar Semporna. Hier zijn we gaan duiken. We wilden aanvankelijk bij Sipadan duiken, een van de mooiste duikplekken ter wereld, maar hier was een wachtrij voor van vijf dagen. Dat hebben wij met pijn in ons hart moeten laten varen. Wij hebben drie duiken gedaan rondom Mabul Island. Gelukkig ook erg mooie plekken en hebben wij reuze schildpadden gezien. We hebben dan ook enthousiast onze GoPro gebruikt en hadden al zin om de foto’s terug te kijken. Dom genoeg zijn wij de GoPro vergeten in de schoonmaakbak, en bleef hij achter op het eiland. Een uur varen vanaf Semporna… Gelukkig kon hij met de eerst volgende boot worden meegenomen, de volgende dag om 11:30 uur. Dit betekende dat wij de stad Semporna niet konden verlaten op de dag dat wij wilden, dus we moesten een verplichte relaxdag inlassen. Hè wat vervelend. Stiekem wel een klein beetje, want de stad Semporna is niet leuk. Het is erg arm en de mensen vonden wij ook niet vriendelijk. Dan maar de hele dag slapen! Helaas hadden we nog even last van de niet vriendelijke locals: de dag dat wij vertrokken naar de Kinabatangan River, liepen wij naar de bushalte. Bij de counter lieten wij onze ticket zien. Het eerste dat een vrouw zei is dat de datum verkeerd was, dus dat de ticket niet geldig zou zijn. Echter was dit de datum van afgifte… Vervolgens bekeek een andere vrouw de ticket en zei dat het oké was. We vroegen of we de bus moesten pakken die er al stond, “No, an other one”. Dus wij besloten om in het restaurantje te gaan zitten. Na 15 minuten wachten was er nog geen andere bus gekomen en het was al bijna tijd voor vertrek. Zijn we toch maar naar de buschauffeur gelopen en vragen of dit niet de goede was. Dat was hem dus wel… We zaten nog geen tien seconden of de bus vertrok; net op tijd… Niet zo netjes van de dames achter de counter. Het gaat velen alleen om business. Dat bleek ook weer uit de volgende casus: de bus kwam in een file terecht doordat er een ongeluk was gebeurd. Een grote bus was in aanraking gekomen met een jeep. De twee inzittende in de jeep waren ter plekke overleden en de mensen in de bus waren gewond, een ernstig ongeluk dus. Efficiency is ver te zoeken in dit soort landen, dus het duurde maar en het duurde maar om de bus van de weg te halen. Uiteindelijk zijn wij, samen met een Italiaanse man, uit de bus gestapt om naar iemand te zoeken die eventueel zou willen omkeren en wij op plek van bestemming konden komen. We kwamen iemand tegen, maar die vroeg een belachelijk hoog bedrag. De Italiaanse man vroeg aan de local: “Do you want to help us, or make business?”, “I want to make business”. De man was niet bereid om voor een schappelijke prijs ons weg te brengen, en vertelde zelf al dat hij alleen op geld uit was. Uiteindelijk hebben we gewoon onze eigen bus kunnen pakken en waren wij nog op tijd voor onze river cruise!
De River cruise was in Kinabatangan, waar we op de rivier wilde dieren probeerden te spotten. We hebben de Proboscis Monkeys, Silverleaf Monkeys, Makak Monkeys, Oerang utang, krokodillen, Hornbill vogels en nog een aantal kleine, kleurrijke vogels gezien. Hier hebben wij twee Amerikanen ontmoet en zijn daar twee dagen mee opgetrokken, erg leuk. Het eerst dat wij ze hoorden zeggen was: “I hadn’t a descent cheeseburger since we started our journey. I really mis that”. Kon het nog typischer beginnen? De hele dag hebben ze geprobeerd om de stereotypen weg te nemen, wat voor een deel zeker gelukt is. Maar over sommige dingen zal je als Nederlander niet zo snel anders over gaan denken (-:
Helaas moesten wij weer terug naar Kota Kinabalu, omdat wij vanaf daar een vlucht konden pakken naar de Filipijnen. We verbleven weer in dezelfde accommodatie, en kwamen daar onze Canadese vriend weer tegen van Kuching. Hij had alweer een Italiaan leren kennen en ’s avonds zijn we met z’n vieren een drankje gaan doen in de stad. Erg gezellig. De volgende dag zijn wij naar Sapi Island gegaan, wat een mooi strand en koraal schijnt te hebben. We wisten niet wat we zagen: een strand, van ruim 800 meter lang en 30 meter breed, overal Chinezen, mensen die niet kunnen zwemmen die in de zee staan met een reddingsvest om en een snorkelsetje op hun hoofd. Ja, wij waren echt in Azië. Jammer genoeg was het koraal dood, maar Roy had gauw een vijand gemaakt in de zee: een vis. Roy probeerde een schelpje te pakken te krijgen, maar dat liet de vis niet toe.
De laatste dag op Borneo, hebben wij besteed aan het rondlopen door een markt! Het was zondagse markt in Kota Kinabalu, en we hebben heerlijk rondgeslenterd. Ze verkochten van alles, zelfs honden, katten, kuikens, konijnen en vogels…
De volgende dag zijn wij naar de Filipijnen gevlogen, onze laatste bestemming alweer.
Borneo is erg mooi en heeft prachtige natuurgebieden en dieren. We hebben leuke dingen gedaan en gezellige mensen ontmoet. We hebben het wederom ontzettend getroffen qua weer. In Indonesië hebben wij mensen ontmoet die hun vakantieplannen hadden gewijzigd wegens het slechte weer in Borneo. Wij hebben daar helemaal geen last van gehad. Het enige jammere was dat Borneo voor toeristen erg duur is en dat de bevolking alleen maar business willen maken.
Na ons avontuur in Sarawak (de provincie waar Kuching zich in bevind) zijn wij naar Sabah gevlogen, naar de stad Kota Kinabalu. Hier zijn wij naar het Kinabalu Park gegaan, wat een mooi park behoort te zijn rondom de Mount Kinabalu. Als eerst word je opgelicht omdat je een ‘non-Malaysian’ bent en je ruim drie keer zo veel mag betalen als de locals, en het was duidelijk dat het geld voor winst bedoeld was. Het park was niet onderhouden, de paden waren slecht, de aangeef routes waren niet duidelijk. En in het park was er een Botanical Garden te vinden, waar je nog eens RM 5 extra mocht betalen per persoon. Ook deze tuin was een flop, het zag er niet uit. De bossen en duinen in Nederland zijn mooier… We hebben ons vermaakt, maar we waren al verwend door de natuur in het Bako National Park.
Vanaf Kota Kinabalu hebben wij een vlucht gepakt naar Tawau en hebben daar vervoer geregeld naar Semporna. Hier zijn we gaan duiken. We wilden aanvankelijk bij Sipadan duiken, een van de mooiste duikplekken ter wereld, maar hier was een wachtrij voor van vijf dagen. Dat hebben wij met pijn in ons hart moeten laten varen. Wij hebben drie duiken gedaan rondom Mabul Island. Gelukkig ook erg mooie plekken en hebben wij reuze schildpadden gezien. We hebben dan ook enthousiast onze GoPro gebruikt en hadden al zin om de foto’s terug te kijken. Dom genoeg zijn wij de GoPro vergeten in de schoonmaakbak, en bleef hij achter op het eiland. Een uur varen vanaf Semporna… Gelukkig kon hij met de eerst volgende boot worden meegenomen, de volgende dag om 11:30 uur. Dit betekende dat wij de stad Semporna niet konden verlaten op de dag dat wij wilden, dus we moesten een verplichte relaxdag inlassen. Hè wat vervelend. Stiekem wel een klein beetje, want de stad Semporna is niet leuk. Het is erg arm en de mensen vonden wij ook niet vriendelijk. Dan maar de hele dag slapen! Helaas hadden we nog even last van de niet vriendelijke locals: de dag dat wij vertrokken naar de Kinabatangan River, liepen wij naar de bushalte. Bij de counter lieten wij onze ticket zien. Het eerste dat een vrouw zei is dat de datum verkeerd was, dus dat de ticket niet geldig zou zijn. Echter was dit de datum van afgifte… Vervolgens bekeek een andere vrouw de ticket en zei dat het oké was. We vroegen of we de bus moesten pakken die er al stond, “No, an other one”. Dus wij besloten om in het restaurantje te gaan zitten. Na 15 minuten wachten was er nog geen andere bus gekomen en het was al bijna tijd voor vertrek. Zijn we toch maar naar de buschauffeur gelopen en vragen of dit niet de goede was. Dat was hem dus wel… We zaten nog geen tien seconden of de bus vertrok; net op tijd… Niet zo netjes van de dames achter de counter. Het gaat velen alleen om business. Dat bleek ook weer uit de volgende casus: de bus kwam in een file terecht doordat er een ongeluk was gebeurd. Een grote bus was in aanraking gekomen met een jeep. De twee inzittende in de jeep waren ter plekke overleden en de mensen in de bus waren gewond, een ernstig ongeluk dus. Efficiency is ver te zoeken in dit soort landen, dus het duurde maar en het duurde maar om de bus van de weg te halen. Uiteindelijk zijn wij, samen met een Italiaanse man, uit de bus gestapt om naar iemand te zoeken die eventueel zou willen omkeren en wij op plek van bestemming konden komen. We kwamen iemand tegen, maar die vroeg een belachelijk hoog bedrag. De Italiaanse man vroeg aan de local: “Do you want to help us, or make business?”, “I want to make business”. De man was niet bereid om voor een schappelijke prijs ons weg te brengen, en vertelde zelf al dat hij alleen op geld uit was. Uiteindelijk hebben we gewoon onze eigen bus kunnen pakken en waren wij nog op tijd voor onze river cruise!
De River cruise was in Kinabatangan, waar we op de rivier wilde dieren probeerden te spotten. We hebben de Proboscis Monkeys, Silverleaf Monkeys, Makak Monkeys, Oerang utang, krokodillen, Hornbill vogels en nog een aantal kleine, kleurrijke vogels gezien. Hier hebben wij twee Amerikanen ontmoet en zijn daar twee dagen mee opgetrokken, erg leuk. Het eerst dat wij ze hoorden zeggen was: “I hadn’t a descent cheeseburger since we started our journey. I really mis that”. Kon het nog typischer beginnen? De hele dag hebben ze geprobeerd om de stereotypen weg te nemen, wat voor een deel zeker gelukt is. Maar over sommige dingen zal je als Nederlander niet zo snel anders over gaan denken (-:
Helaas moesten wij weer terug naar Kota Kinabalu, omdat wij vanaf daar een vlucht konden pakken naar de Filipijnen. We verbleven weer in dezelfde accommodatie, en kwamen daar onze Canadese vriend weer tegen van Kuching. Hij had alweer een Italiaan leren kennen en ’s avonds zijn we met z’n vieren een drankje gaan doen in de stad. Erg gezellig. De volgende dag zijn wij naar Sapi Island gegaan, wat een mooi strand en koraal schijnt te hebben. We wisten niet wat we zagen: een strand, van ruim 800 meter lang en 30 meter breed, overal Chinezen, mensen die niet kunnen zwemmen die in de zee staan met een reddingsvest om en een snorkelsetje op hun hoofd. Ja, wij waren echt in Azië. Jammer genoeg was het koraal dood, maar Roy had gauw een vijand gemaakt in de zee: een vis. Roy probeerde een schelpje te pakken te krijgen, maar dat liet de vis niet toe.
De laatste dag op Borneo, hebben wij besteed aan het rondlopen door een markt! Het was zondagse markt in Kota Kinabalu, en we hebben heerlijk rondgeslenterd. Ze verkochten van alles, zelfs honden, katten, kuikens, konijnen en vogels…
De volgende dag zijn wij naar de Filipijnen gevlogen, onze laatste bestemming alweer.
Borneo is erg mooi en heeft prachtige natuurgebieden en dieren. We hebben leuke dingen gedaan en gezellige mensen ontmoet. We hebben het wederom ontzettend getroffen qua weer. In Indonesië hebben wij mensen ontmoet die hun vakantieplannen hadden gewijzigd wegens het slechte weer in Borneo. Wij hebben daar helemaal geen last van gehad. Het enige jammere was dat Borneo voor toeristen erg duur is en dat de bevolking alleen maar business willen maken.
-
30 November 2014 - 14:00
Peter En Lya:
Hoi Roy en Bianc
Wat ons opvalt is dat het niet allemaal glamour is wat jullie zien! Goed dat jullie meteen vragen of ze geld willen verdienen of willen helpen. Fijn dat ze eerlijk zijn, jammer dat het het een fout antwoord is. Anyway, jullie weten je aardig te redden in een land met andere normen en waarden. We zijn benieuwd wat de Filipijnen gaat brengen voor ervaringen. Alvast veel plezier daar!
Peter & Lya -
30 November 2014 - 14:53
Joke Kramer:
Lieve Roy en Bianca,
Wat een ervaring nhebben jullie weer op gedaan. Jammer dat de mensen daar op geld uit zijn en niet zo vriendelijk zijn , maar jullie houden je staande. Er zijn weer prachtige foto's bij het verslag. Veel plezier in de Filipijnen en geniet van de laatste 3 weken.
Veel liefs van ons allemaal en een poot van Rover. -
30 November 2014 - 23:35
Petra:
Bianca en Roy, wat zullen jullie een mensenkennis op doen. Genieten van vakantie, veel afzien, maar vooral ontdekken wat een luxe er in Nederland is. Ga nog drie weken genieten en laat je dan maar weer verwennen in het eigen kikkerlandje! Groetjes van de Voorweg -
01 December 2014 - 12:15
Rik:
Azië blijft Azië, in welk land je ook zit je zal altijd mensen tegenkomen die alleen maar geld aan je willen verdienen. Maar dat terzijde, potdikkemme nog drie weekjes en jullie kunnen alweer Nederlandse bodem kussen. Enjoy -
01 December 2014 - 12:15
Rik:
Azië blijft Azië, in welk land je ook zit je zal altijd mensen tegenkomen die alleen maar geld aan je willen verdienen. Maar dat terzijde, potdikkemme nog drie weekjes en jullie kunnen alweer Nederlandse bodem kussen. Enjoy -
01 December 2014 - 12:16
Rik:
Azië blijft Azië, in welk land je ook zit je zal altijd mensen tegenkomen die alleen maar geld aan je willen verdienen. Maar dat terzijde, potdikkemme nog drie weekjes en jullie kunnen alweer Nederlandse bodem kussen. Enjoy -
01 December 2014 - 19:14
Ria Koomen:
Hallo Roy en Bianca.
Wat hebben jullie de afgelopen tijd veel gezien en mee gemaakt , en wat gaat de tijd snel voorbij. Nog drie weken te gaan en dan weer terug in ons mooie ( dan ) koude kikkerlandje. Ik denk dat jullie er nog maar een paar weken vakantie aan moeten plakken om alle indrukken en verhalen te verwerken. Bedankt dat ik met jullie mee mocht liften. Heb zo ook wat meer van de wereld gezien en gelezen . Geniet nog maar van de laatste drie weken en voor straks een goede reis en gezond weer terug.
Lieve groetjes uit Noordwijkerhout. -
02 December 2014 - 13:28
Tonia.:
Lieve Roy en Bianca.
Nog een paar weken dan zit jullie reis erop.
Wat hebben jullie een indrukken opgedaan.Goede reis naar huis.
Hele fijne feestdagen.Liefs tante Tonia.
liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
